Ogród

Seji jeszcze raz spojrzał do notatek. Wszystko robił dobrze...
- A... To ma być a, nie ae... - Westchną, uderzając się ręką w czoło.
Rzucił zeszyt na trawę i powtórzył zaklęcie. Na jego uniesionych lekko dłoniach zapłonęły płomienie. Przez chwilę je podtrzymywał, po czym pozwolił zgasnąć.
Nie był zadowolony. Ogień nie był jego żywiołem. Ale egzamin obejmował władanie nad wszystkimi. Usiadł na trawie, podnosząc zeszyt i znów uważnie śledząc zapisane w nim zaklęcie.

Dom Jednorożca

Ari, któremu cudem udało się skorzystać samotnie z łazienki i przebrać się już w swoje ubranie wszedł na ostanie piętro do ogrodu. Mając na sobie sukienkę czuł się trochę pewniej, choć spojrzenia jakie się za nim ciągnęły gdy szedł przez korytarz sprawiały że miał ochotę zapaść się pod ziemię. Miał nadzieję że najstarszy uczeń nie będzie zadawał tych wszystkich krępujących pytań. Trochę się go obawiał po opowieściach profesora, ale ufał że w Wieży nic mu nie grozi.

Rozejrzał się po ogrodzie. Po czym ruszył w stronę jedynej osoby jaką tam dostrzegł.
- Przepraszam, czy to ty jesteś Seji Mo Tirshe? -zapytał cichutko, gdy już znalazł się w odległości głosu.

Seji podniósł wzrok i przez chwilę zdurniał kompletnie. Albo go wzrok mylił, albo przed nim stała kobieta... Pomylił sylabę. Purpurowy płomień w jego dłoniach wybuch, osmalając mu twarz i przypalając rękawy ubrania. Cofną się, kaszląc i szybko gasząc tlący się materiał uderzeniami dłoni.
- Co... znaczy... To ja. Co się stało? - Zapytał, patrząc zdziwiony na osobę przed sobą.

Dom Jednorożca

Gdy płomień w ręce Seji wybuchał, Ari wystraszył się nie na żarty.
- Nic ci się nie... - zaczął ruszając w jego stronę z zamiarem pomocy, ale zatrzymał się i przerwał widząc że starszemu koledze nic nie jest.
- Profesor de la Veille prosił żebym ci to przekazała. - powiedział wyciągają w jego stronę rękę z książeczką. - Mówił że pomoże ci w jakiejś pracy. -dodał.

- Bardzo dzie... - Seji zająkną się widząc że książeczka oprawiona jest w smoczą skórę... Dokłądni w tych samych co jego barwach. Prawdopodobnie należącą do ledwie wyklutego pisklęcia. - dziękuje. - Skończył biorąc książeczkę do rąk. Wierzchem dłoni wytarł twarz, rozmazując po niej sadzę. Gdy zobaczył ślad na dłoni, uśmiechną się lekko. Schował książeczkę za pazuchę. - Przekaż profesorowi moje podziękowania, jeśli jeszcze dziś będziesz go widzieć. - Powiedział spokojnym głosem, uśmiechając się delikatnie. - Przepraszam, ale muszę się trochę ogarnąć... Właśnie ćwiczę do egzaminów... I jak widać nie wszystko mi się udaje. Magia ognia jest taka... wybuchowa. - Dodał uśmiechając się ponownie.

Dom Jednorożca

Ari uśmiechnął się lekko, po czy znów wyciągnął w jego stronę rękę, tym razem z chusteczkę.
- Mam wrażenie że nie przepadasz za profesorem de la Veille. Jest aż taki straszny? - zapytał.

Seji, trochę zdezorientowany, przyjął chusteczkę. Odwrócił się profilem do zielonookiego i uniósł dłoń, a powietrze przed nim zafalowało, tak jak czasem faluje nad rozgrzaną ziemią, aż zaczęło odbijać jego oblicze jak lustro.
- Się dziecko ubabrało... - Westchną jakby do siebie, po czym kolejnym nie wypowiedzianym nawet czarem sprawił że chusteczka stała się mokra i zaczął ścierać sadzę z twarzy. - Skąd pomysł że mógł bym nie lubić profesora? Jestem jedyną osobą przychodzącą do niego na zajęcia dodatkowe... Uważam że to wspaniały specjalista i bardzo go szanuje. -Zauważył nie patrząc na swojego rozmówcę.

Dom Jednorożca

- Szacunek do kogoś nie musi wiązać się z lubieniem tej osoby. Profesor sugerował że nie jest lubiany wśród uczniów i że nie jesteś wyjątkiem. -stwierdził. - W zasadzie... chyba nie będziesz już jedynym członkiem kółka szermierczego. Od jutra będziesz miał towarzystwo. - dodał.

- Profesor uważa że skoro raz czy dwa włamał się do mojego umysłu to już mnie zna. - Seji skończył pozbywać się barw wojennych. Powietrze przed nim wróciło do normalnego stanu. - Jeszcze nie mam na jego temat wyrobionej opinii. Wolę oceniać po celach, nie działaniach, a jego cele wciąż są dla mnie niejasne. - Zauważył, składając chusteczkę. - Wypiorę ją i ci oddam. - Obiecał chowając materiał do kieszeni. - Więc zamierza panienka dołączyć do kółka szermierczego? Przepraszam, ale przez te fajerwerki nie usłyszałem jak ma panienka na imię. - Dodał uśmiechając się przepraszająco, chociaż doskonale wiedział że jego "rozmówczyni" się nie przedstawiała.

Dom Jednorożca

- Przepraszam to ja się nie przedstawiłam. Ale fakt to przez fajerwerki, trochę mnie zaskoczyły. - Ari wygładził sukienkę i przykucnął przed rozmówcą. - Nazywam się Arisitis Ve'soliri. - powiedział gdy ich spojrzenia były już na tym samym poziomie. - I zamierzam dołączyć do kółka żeby doskonalić swoje zdolność, bo moim zdaniem jeszcze dużo mi brakuje jak obrońcy magii. Chcę żeby mag którego będę chronić mógł mi zaufać. - dodał.

- Miło mi cię poznać. - Seji uśmiechną się uprzejmie. - Rany, chyba pobiłem swój roczny rekord w nowych znajomościach. - Zaśmiał się wdzięcznie. - A któż będzie tym szczęśliwym magiem, mającym tak oddaną partnerkę? - Zainteresował się,

Dom Jednorożca

- Nie wiem, jeszcze go nie znalazłam. - odpowiedział uśmiechając się lekko. - Właściwie dlaczego należysz do kółka szermierczego... jesteś chyba magiem, nie wojownikiem... - zapytała z ciekawością.

- Choćby po to by nikt nie musiał mnie bronić. - Półsmok uśmiechną się łagodnie. - Poza tym lubię walkę, a gdybym jedynie siedział w książkach, pewnie szybko zaczął bym przypominać zachukanego gryzipiórka... Mężczyzna powinien być silny, nie tylko pod względem magicznym. - Zauważył swobodnie. - Dlaczego właściwie chcesz zostać obrońcą? To... mało kobiece zajęcie.

Dom Jednorożca

- Mam talent do walki, jednak brakuje mi potencjału magicznego by być magiem, czy tancerzem tak jak bym chciała. Krąg daje mi możliwość nauki i w pewnym sensie dom, więc jedyne co mogę zrobić to stać się dobrym obrońcą magii. - odpowiedział. - Twoje słowa brzmią tak jakbyś chciał być samowystarczalny. Myślę że to trochę niebezpieczne. Możesz stać się przez to bardzo samotny. -dodał.

- Odpowiada mi to. - Półsmok powędrował spojrzeniem gdzieś w bok. - Samotność jest bezpieczniejsza. Nie mając nikogo bliskiego, nie ma się kogo stracić ani przez kogo zostać zranionym. Nie potrzebuje dodatkowych słabych punktów.