Klasa Nauk ścisłych

Dom Jednorożca

Obszerne pomieszczenie, na którego końcu znajduje się biurko nauczyciela, stojące na małym podeście. Nauczyciel ma stamtąd dobry widok na stoliki uczniów, rozsiane po całym pomieszczeniu, ustawione w rzędach i w równych odstępach od siebie. Przy każdej ławce stoją dwa krzesła. Za biurkiem nauczyciela znajdują się wysokie regały, zawierające różnorodne pomoce naukowe. Najbardziej przykuwające wzrok są przezroczyste słoje, w których często znajdują się niezidentyfikowane kształty różnych drobnych istot. Na jednej z półek przytwierdzonych do ściany wiszą przyrządy miernicze i matematyczne.

Nauczyciele

Caldin siedział w wygodnym fotelu za biurkiem nauczyciela i wpatrywał się w sufit. Nogi wyciągnął przed siebie, leżały one na blacie biurka, co dawało do zrozumienia, że mężczyzna ma swobodny stosunek do nauki, a już na pewno nie odmawia sobie wygody, gdy musi tkwić w jednym miejscu dłużej niż pół godziny.

Ostatnio mało uczniów przychodziło na konsultacje w sprawie przedmiotu. Dzisiejszym gościem był niewysoki brunet z szóstej klasy, którego Caldin ledwie kojarzył. Kazał mu przerobić kolejny rozdział z podręcznika, a sam w tym momencie oddał się nicnierobieniu. Co było najprzyjemniejsze w zawodzie nauczyciela. W pewnym momencie o mało co nie zasnął, a z półdrzemki wyrwało go niebezpieczne odchylanie się fotela w tył.

Czekał, aż uczeń skończy, wsłuchując się w miarowe tykanie zegara.

Dom Smoka

Omoshiroi wpatrywał się w zadania średnio wiedząc jak ma je rozwiązać. Tak naprawdę, średnio było coś do rozwiązywania, trzeba było się po prostu nauczyć.

-Profesorze?- zapytał w końcu.- Pomógłby mi Pan?

Uśmiechnął się przymilnie, spoglądając na niego śmiało. Po to tu przyszedł, aby się czegoś nauczyć, a nie żeby robić to samo, co na zwykłych lekcjach.

Nauczyciele

Elf wyrwał się z transu i spojrzał na siedzącego przy stoliku ucznia. Przyglądał mu się przez chwilę, nie ruszając się z miejsca.

- Czy coś jest napisane w niezrozumiałym języku? - Zapytał, unosząc brew i uśmiechając się. Potem wyprostował się i zdjął nogi z biurka, sięgając po jakiś pergamin i pióro.

- Czytaj, czytaj, nieźle ci idzie.

Dom Smoka

Omo wbił w niego wzrok, marszcząc brwi.

-Profesorze.- odezwał się po kilku minutach.- Nie potrafię, nie rozumiem.- mruknął.- Niech Pan mi wytłumaczy... To zajmie tylko chwilkę.- truł mu dupę, patrząc na niego odważnie.

Wstał z krzesła, poprawiając delikatny, srebrny łańcuszek wiszący mu na szyi.

Nauczyciele

Caldin westchnął. Podrapał się w nos, a potem skinął ręką na chłopaka.

- No dobrze, niech ci będzie. Chociaż mam tutaj ważne sprawy na głowie... - Elf odsunął od siebie pergamin, po czym splótł dłonie na blacie biurka. - Czego dokładnie nie rozumiesz?

Dom Smoka

Omo uśmiechnął się, ponownie siadając.

-Tego tutaj...- wskazał palcem na linijkę tekstu.- I tu...

Patrzył na nauczyciela z oczekiwanie w oczach. Jego zupełna ignorancja, ciekawiła chłopaka.
Przerzucił ręką kilka stron, natrafiając na to, czego szukał.

-Te dwie rzeczy się wykluczają, to zupełnie bez sensu.

Nauczyciele

Caldin przesunął dłonią po twarzy, po czym podniósł się z fotela. Ruszył w stronę ucznia, zatrzymując się przy stoliku. Usiadł na jego blacie, pochylając się nad podręcznikiem.

- Sam jesteś bez sensu! - Powiedział, jednak w jego tonie nie dało się wyczuć złośliwego czy obraźliwego tonu. - Jeśli spojrzysz na to z innej perspektywy...

Zaczął tłumaczyć, zbytnio się nie skupiając na tym, co mówi, jednak jego wypowiedź była w pełni kompetentna i składna. Omówił krótki rozdział w parę minut, opowiadając powoli i spokojnie, bez pośpiechu. Gdy skończył, spojrzał na chłopaka i uniósł brew.

- Czegoś jeszcze nie rozumiesz? - Spytał, kładąc nogi na krześle sąsiadującym z krzesłem, na którym siedział Omoshiroi.

Dom Smoka

Omo wyszczerzył zęby w wielkim uśmiechu i zmrużył oczy. Jego prawa dłoń podrygiwała wesoło, a on sam chichotał cichutko.

-Jak pan to wszystko pamięta?- zapytał, zamykając podręcznik.- To niesamowite.

Pogładził okładkę w kwieciste wzory i wstał, odsuwając krzesło.

-Dziękuję za wytłumaczenie mi tego materiału.

Nauczyciele

Caldin również się uśmiechnął.

- Lata teorii. I praktyki. Jak się siedzi w czymś całe życie, nawet nie trzeba się za bardzo starać, by coś spamiętać.

Uniósł brwi widząc okładkę w kwiatki. Cóż... Może i nie pasowała zbytnio do męskiego wyposażenia, to na pewno pasowała do przedmiotu. Miał widocznie do czynienia z niezwykłym indywiduum, także jeśli chodzi o ubiór.

- Nie ma za co. Za to mi płacą.

Dom Smoka

Omoshiroi zachichotał, zasłaniając usta dłonią.

-Profesorze? Zabierze mnie pan kiedyś na zajęcia w terenie?- zapytał, wsuwając krzesło pod biurko.- Zawsze lepsza jest nauka praktyczna.

Usiadł na blacie i przejechał po wargach kciukiem. Nogi majtały się rytmicznie. Po chwili Omo poprawił srebrny łańcuszek i ułożył koronkową "obróżkę", wiszącą mu na szyi.

Nauczyciele

Caldin uniósł nieznacznie brew, widząc, że uczeń nie odchodzi. Wzruszył jednak ramionami, zawsze to jakieś towarzystwo. Nawet jeśli ubiera się trochę... nietypowo.

Mężczyzna przeciągnął się.

- Nie mam zwyczaju prowadzić korków w terenie. Ale na którejś lekcji na pewno wybierzemy się do lasu czy w inne miejsce, przeznaczone do obcowania z naturą.

Zaczął bawić się swoim warkoczem, patrząc gdzieś przed siebie.

- Masz jeszcze jakieś pytania? Korepetycje oficjalnie się skończyły.

Dom Smoka

Omoshiroi ułożył dłonie obok swych bioder, patrząc na swą książkę.

-Ciekaw jestem, jakie aspekty w pana egzystencji sprawiły, że zajmuje się pan przyrodą. To pańska natura? Zainteresowanie?

Przeniósł wzrok na swoje krótkie spodenki i zmrużył oczy. Jak to możliwe, że jest mu tak ciepło?

Nauczyciele

Caldin uśmiechnął się nieznacznie.

- To raczej przypadek. Nie wiedziałem, czym zająć się w życiu i tak jakoś wyszło. To w sumie nic takiego, każdy mógłby uczyć tego przedmiotu, wystarczy przeczytać parę książek.

Tak naprawdę nie widział nic entuzjastycznego w swoim przedmiocie. Na początku może tak, ale ile można mówić o tym samym.

- A ty już wiesz, co chcesz robić w przyszłości?

Dom Smoka

Omo ponownie zachichotał, słysząc pytanie nauczyciela.

-Mógłbym być... pomocą na jakimś dworze. Tylko, nie domową...-zaśmiał się cicho.- Wolałby pan nie wiedzieć.

Zamyślił się na chwilę, uważnie obserwując elfa.

-A pan, panie profesorze kim chciałby być?- spytał.- Gdyby nie pana obecny zawód, oczywiście.