Wspólna Sala

Dom Jednorożca

Sala Wspólna ma wiele obliczy. Jej podstawową funkcją jest jadalnia, to właśnie tutaj uczniowie jedzą przy stołach wszystkie posiłki.

W zależności od okazji, tutaj też przeprowadzane są wszelkie uroczystości łącznie z przydziałem nowych uczniów.

Do sali prowadzą dwa korytarze, zaś te do schodów. Wejście do tego miejsca jest efektywne i ozdobne, prawdopodobnie po to, by nieco zrekompensować uczniom brak dużych i ładnych okien. W tym miejscu okien jest zaledwie kilka i są bardzo małe.

Stołów jest pięć. Po jednym dla każdego domu oraz jeden dla pracowników. Pomimo to uczniowie często zasiadają do nie swoich stołów, by móc porozmawiać z innymi.

Dom Jednorożca

Było już sporo po kolacji. Uczniowie już dawno opuścili Salę, pozostawiając ciszę i spokój. Je'nestur wszedł do środka jak zwykle mocno spóźniony - choć było to działanie zamierzone.
Siedział przy swoim stole w najdalej oddalonym kącie. Niespiesznie jadł owocową sałatkę, popijając ją malinową herbatą.

Rozmyślał.
Victor ostatnio go unikał, Seji za to najwyraźniej stracił ochotę na pomoc w nauce. A Ari...? Nie wiedział, co u niego. Od dłuższego czasu znów popadł w monotonność całkowitego odcięcia od świata. Choć może to i lepiej.
I na szczęście nauczyciel od psioniki go jeszcze nie złapał. Przecież nie ma referatu.

Dom Smoka

Victor wszedł do środka, lekko się przeciągając. Przespał sporą część dnia i dopiero jakiś czas temu zdecydował się wyjść z sypialni, powodowany niepokojącymi dźwiękami dochodzącymi z jego brzucha. Miał nadzieję, że coś zostało po kolacji i nie zawiódł się widząc sporo nietkniętych i wciąż świeżych potraw.

Zauważył samotną postać, siedzącą przy stoliku. Od razu rozpoznał w niej Je'nestura, dlatego też ruszył w jego stronę.

Usiadł obok niego, przysuwając sobie czysty talerz i czarę.

- Witaj, Je'ne. - Powiedział wesoło, uśmiechając się przyjaźnie. - Smacznego.

Dom Jednorożca

Gdy usłyszał czyjeś kroki od razu zgarbił się nieco, w duchu mając nadzieje, że pozostaje niezauważony. Jednak właściciel kroków nagle przysiadł się, bez skrępowania przygotowując się do kolacji.
Nie znosił takich sytuacji. Przez chwilę rozważał zakończenie posiłku w trybie natychmiastowym, kiedy nagle przybysz się odezwał.
Ach, więc to Victor.

- Dobry wieczór - mruknął, dość markotnie. - Co u ciebie?

Dom Smoka

- W porządku. - Odparł, nakładając sobie jakiejś sałatki. Oczywiście z mięsem. Pożywił się nieco, zanim ponownie się odezwał, oczywiście wcześniej przegryzając wszystko i przełykając: - A u ciebie? Nie widziałem cię nigdzie ostatnio.

Spojrzał na rozmówcę kątem oka. Wydawał się nie mieć najlepszego humoru. Victor nalał sobie soku, rozmyślając nad tą możliwością. Wziął jeden łyk, by potem zapytać:

- Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, że się dosiadłem. Trochę przykro jeść w samotności.

Dom Jednorożca

Uśmiechnął się od razu pocieszająco, choć jak to miał w zwyczaju - melancholijnie. Niechętnie przesuwał widelcem kawałki owoców na talerzu.
- Ach, byłem głównie w bibliotece lub na dworze. Może to dlatego...

Upił nieco herbaty, stwierdzając, że już była wystudzona. Nie przepadał za zimnymi potrawami i napojami.
- Mam trochę zły humor, nie chodzi o to, że się dosiadłeś. Nie musisz się tym przejmować.

Dom Smoka

- Hm, to na pewno dlatego. Ostatnio rzadko się tam pojawiałem. Ale chyba będzie trzeba... Kiedyś każdy musi się wziąć do nauki, nie? - Uśmiechnął się kącikiem ust, po czym skosztował kolejny kęs sałatki. Była naprawdę dobra, choć wykwintnością nie mogła równać się z daniami serwowanymi w jego rodzinnym domu. Ale może właśnie dlatego lubił tutejsze jedzenie. Było o wiele bardziej... domowe.

- Czy coś się stało? - Zapytał po chwili, patrząc na Je'ne.

Dom Jednorożca

Powoli skubał sałatkę, zastanawiając się, co mógłby powiedzieć. Lub o co zapytać. Nie wiedział, o czym rozmawiać z Victorem. Lub, jeśli ma być szczerym, z kimkolwiek innym.
... Tęskni. Ale nic nie może z tym zrobić.
Znów mi się śnił... Przez chwilę miałem wrażenie, że naprawdę mówił do mnie, jak kiedyś. Może gdybym wtedy zachował się inaczej...
Westchnął cicho, z głową opuszczoną. Nie usłyszał pytania Victora, całkowicie zamyślony.

Dom Smoka

Victor złożył dłonie na stole, choć nie wypuścił trzymanych przez siebie sztućców. Wpatrywał się w Je'ne z lekkim niepokojem.

- Hej, Je'ne. - Delikatnie trącił chłopaka ramieniem. - Co się z tobą dzieje?

Nagle przypomniało mu się pewne zdarzenie, które miało miejsce całkiem niedawno. Twarz mu lekko stężała, ale barwa jego głosu się nie zmieniła, gdy zapytał:

- Czy chodzi o Shu... Pana Horyuchi? Coś się wtedy stało? Widziałem, że... płakałeś.

Dom Jednorożca

Drgnął, wyrwany z zamyślenia. Zamrugał, przez chwilę całkowicie zdezorientowany.
- Hm...? - mruknął, obracając głowę w stronę Victora. - A...
Na wspomnienie o Horyuchi spochmurniał, zaciskając usta. Nie zamierza już nigdy więcej przebywać w towarzystwie tego mężczyzny. Już zdecydowanie woli gburliwego "Florka", niż tak dotkliwe złośliwości...

- Był niemiły. Powiedział trochę... bolesnych słów. Na mój temat.

Dom Smoka

Victor lekko wykrzywił wargi. Shun wspominał mu o tym, ale on dalej nie mógł zrozumieć, co skłoniło mężczyznę do podobnego zachowania. Przecież Je'ne był ostatnią osobą wobec której można było być niemiłym. Ale z drugiej strony zdołał już trochę poznać nauczyciela i tym bardziej nie mógł uwierzyć w całe zajście. Nic już z tego nie rozumiał.

- Czemu zrobił coś takiego? Przecież... Niczym mu nie zawiniłeś. Nie rozumiem. I to tym się wciąż przejmujesz...?

Dom Jednorożca

-... po części - mruknął ciszej, znów przesuwając kawałki owoców. - Po prostu... powiedział naprawdę niemiłe rzeczy. Że się użalam nad sobą, jakbym miał najgorzej na świecie.

Zamilkł, odwracając głowę. Czuł, jak powoli zaczynają go piec oczy. Dyskretnie wziął głębszy oddech dla uspokojenia.
- Powiedział też, że nie tylko ja mam smutną przeszłość. Jakby cokolwiek wiedział o moim dzieciństwie.

I jeszcze mój Nauczyciel... On nigdy nie powiedziałby mi czegoś takiego. Zawsze mówił, że zasługuje na wszystko co najlepsze. Mówił też o miłości, ale...

Dom Smoka

Victor umilkł na chwilę. Ciężko mu było zabrać głos w tej dyskusji, gdyż dotyczyła dwóch osób, które zdążył już poznać i polubić i o których miał już jako taki obraz w swojej głowie. Teraz pojawił się w niej lekki mętlik.

- W takim razie... Nie powinien był tego mówić. - Odparł po chwili, dźgając widelcem kawałek pieczonego kurczaka, myślami będąc jednak daleko od rzeczy tak błahej jak posiłek. - Jeśli się kogoś nie zna, nie powinno się go oceniać. Ale może... Chciał ci w ten sposób uświadomić, że nie warto wciąż wracać do przeszłości? Choć mógł użyć innych słów.

Dom Jednorożca

- To już nieistotne - powiedział szybko, dopijając herbaty. - Myślę, że to moja wina. Nie powinienem spacerować z profesorem. Będę wiedział na przyszłość, mam nauczkę.

Mimowolnie od razu pomyślał o kimś zupełnie innym, niż o kim mówił. Była to prawda uniwersalna... sprawdzała się w obu przypadkach.

Dom Smoka

- Wiesz... Czasem wcale nie okazują się być tacy źli. Nie można generalizować, to zbyt przypomina mi moich rodziców. - Roześmiał się cicho na ich wspomnienie.

Dopił sok do końca, ale po chwili nalał sobie jeszcze trochę. Chciało mu się pić, na szczęście tym razem jego pragnienie potrafił ugasić sam sok. Na razie.

- Czyli już się tym nie przejmujesz. To dobrze, myślałem, że chodzi o coś więcej.