Shon & Irio

Pokręcił głową, a jego policzki stały się jeszcze bardziej czerwone.
- ... Niżej - powiedział cichutko, wyłamując sobie palce.
- Shon... Robiłeś *TO* już kiedyś? - zapytał, podnosząc na niego wzrok. Patrzył na niego roziskrzonymi oczkami, a usta były rozchylone delikatnie. Zagryzł dolną wargę, nie mając pojęcia, jak seksowny był ten pełen dla niego niewinności gest. Czuł ekscytację, dziwne "sensacje" w podbrzuszu... i dziwny, delikatny ucisk w spodniach. Nie było nerwów, że ktoś wejdzie, no i przecież to był Shon. On nic by mu nigdy złego nie zrobił, czyż nie? Oczywiście, że nie.

Administrator

Chłopak zaśmiał się, rozpinając do końca koszulkę i zsuwając ją z ramion chłopaka razem ze szkolną kamizelką. Jego oczom ukazał się delikatny tors i małe, apetyczne, lekko zaróżowione sutki. Objął jednego palcami, ściskając delikatnie i nadal patrząc chłopakowi w oczy. Zastanawiał się, co mu odpowiedzieć, by chłopak nie pomyślał, że jest wykorzystywany. Z drugiej jednak strony nie było o to obaw. Młodszy z braci zbyt ufał Shonowi, by pomyśleć coś takiego.

-W moim wieku to normalne, braciszku - powiedział szeptem. - Do tej pory czekałem na ciebie.

Ścisnął jeszcze raz sutek chłopaka i wbił w niego spojrzenie.

-A tutaj? - zapytał spokojnie. - Tutaj cię dotykał.

Nie podobało mu się, że Ronmaru zaszedł tak daleko, jednak dzięki temu miał pretekst, by teraz dotykać brata. Nie mógł być więc na kolegę zbytnio zły. Wiedział, że i tak, pierwszy raz będzie należał do niego. Nie miał się więc czym przejmować.

Chłopak odruchowo wciągnął powietrze, gdy starszy dotknął jego sutka. Rozchylił usta delikatnie, oddychając szybciej. Popatrzył na starszego i kiwnął głową w odpowiedzi.
- J... J-jak to... c-czekałeś na mnie? - zapytał cicho, patrząc na niego w tak słodko niewinny sposób. Irio nie do końca rozumiał, czemu serce bije mu tak szybko ani żadnych innych objawów prostego podniecenia. Nie miał pojęcia, czemu odczuwa to, co odczuwa, jednak - jak na bystrego chłopca przystało - szybko powiązał to z poczynaniami brata.
Nie wiedział tylko czy to dobrze czy źle.

Administrator

Shon zaśmiał się ponownie, cicho i perliście, patrząc na tę kuszącą minkę własnego brata. Miał ochotę go pocałować, ale nie był pewien, czy w ten sposób go nie wystraszy.

-Czekałem, aż dorośniesz - odparł. - Czekałem na ciebie.

Zostawił w spokoju klatkę piersiową chłopaka i dotknął delikatnie jego spodenek, w miejscu między nogami. Nie mógł się doczekać, by zobaczyć, co pod nimi ma chłopak.

-Tutaj cię dotykał? - zapytał, chociaż oczywiście wiedział, że trafił w dziesiątkę. Z resztą, trudno było nie trafić.

Chłopak pisnął cicho, zaciskając uda. Spojrzał na niego speszonym wzrokiem.
- ...T-t-tak - wymamrotał, szybko oblizując usta. Nie do końca wiedział, co ma zrobić. Chciał rozsunąć nogi, by starszy dotykał go dalej. A z drugiej strony za bardzo się wstydził, by w tak otwarty sposób - a przynajmniej "nie na trzeźwo" - pokazać, że tego chce. Był skołowany.

Administrator

Shon zaśmiał się i cofnął rękę. Położył ją zaraz na delikatnym policzku brata i przysunął do niego twarz.

-Tutaj mogą dotykać cię tylko te osoby, które kochasz - szepnął. - A mnie kochasz, prawda?

Pogłaskał go kciukiem po skroni. Nie mógł doczekać się, aż zobaczy go... całego. Powoli zaczęło go ogarniać podniecenie, ekscytacja. Nie przejmował się wcale konsekwencjami. Kto w takiej chwili by się przejmował?

-Irio... - szepnął młodzieniec tak cicho, że ledwo sam siebie słyszał. - Musisz mi teraz udowodnić, że mnie kochasz... I sam musisz wpaść na to, jak to zrobić - dodał po chwili i uśmiechnął się w duchu.

Spojrzał na niego iskrzącymi oczami, lekko rozchylając usteczka.
- Kocham - przyznał cichutko, uśmiechając się nieśmiało. Na następne jego słowa zamrugał, odchylając się lekko.
- ... Udowodnić? - zapytał cicho, patrząc na niego smutno. Zagryzł znów dolną wargę, po czym przechylił się do przodu, zatrzymując się tuż przy ustach starszego. Zerkał na niego nieśmiało.
- A... T-ty mnie kochasz, Shon?

Administrator

Shon uśmiechnął się i zmrużył oczy, opierając dłonie po obu stronach bioder brata. Czuł lekko przyśpieszone bicie swojego serca i niespokojny oddech Iriona.

-Oczywiście - odpowiedział na jego pytanie, nadal trwając w bezruchu.

Nie mógł się doczekać, co ten maluch zrobi.

Chłopak zarumienił się mocno i przełknął ślinę. Popatrzył na niego iskrzącymi oczkami, gdy padła odpowiedź na jego pytanie.
- Naprawdę? - uśmiechnął się ślicznie do brata, po czym pochylił się i niepewnie dotknął wargami jego ust. Odsunął się powoli.
- Ja... Nie wiem... J-jak cię z-z-zadowolić - mruknął cicho.

Administrator

Shon ponownie się zaśmiał i odsunął trochę od chłopaka. Poczochrał go po głowie i zmrużył oczy.

-Możesz mnie dotykać czym chcesz i gdziekolwiek chcesz, Irio - powiedział spokojnie. - Wystarczy, że sprawisz, bym poczuł to, co ty.

Skinął jednoznacznie w stronę krocza młodszego i uśmiechnął się ponaglająco. Och, jezu... To oczekiwanie było niesamowite... A uczucia mu towarzyszące wprost nie do opisania.

Młodszy zarumienił się, uciekając wzrokiem. Wstał, delikatnie łapiąc go za kurtkę. Okręcił ich tak, że to starszy usiadł na łóżku. Sam zaś uklęknął między jego rozsuniętymi nogami.
- M.... M-m-mam ci w-w-wziąć do u-ust? - zapytał lekko drżącym głosem, patrząc na niego do góry. Widział to na jakimś filmie, który puścił mu Ronmaru. Nie był pewny, czy umiał by to zrobić.

Administrator

Shon rozszerzył w zdziwieniu oczy i trwał tak przez chwilę, mocno zastanawiając się nad tym, skąd Irio mógł mieć w ogóle pojęcie o takich rzeczach. Starszy doszedł do wniosku, że Ronmaru musiał maczać w tym palce.

-Sam musisz do wszystkiego dojść - upomniał mniejszego, kładąc mu dłoń na głowie i czochrając delikatnie jego brązowe włoski. - Bądź kreatywny - dodał.

- Jesteś okropny - fuknął cicho, siadając na pietach. Spojrzał na niego z dołu trochę bezradnie.
- Ale ja nie mam pojęcia, co mam robić. Miałeś mi pokazać, nauczyć... A ja nie mam pojęcia czy robię dobrze czy źle - mruknął, odgarniając włosy za ucho. Westchnął cicho, siadając po turecku na dywanie.
- Może... Zadzwonię do Ronmaru?

Administrator

Shon zmarszczył brwi i oparł się na wyprostowanych rękach. Zapomniał, że ten słodziak potrafi jednak czasem wysunąć pazurki.

-Proszę, dzwoń - powiedział więc, nie patrząc już na niego. - Nic przecież nie stoi na przeszkodzie, żebyś mu pokazał, że nic nie umiesz.

Odwrócił na bok głowę, pokazując tym, że jest obrażony. Zastanawiał się powoli, czy nie dałoby się z tej sytuacji wyciągnąć jeszcze więcej. Mógłby przecież odpowiednio zmanipulować małego i jeśli by mu się poszczęściło, pograć trochę z Ronmaru.
Na razie jednak, postanowił skupić się na tym chłopaku przed sobą.

-No już, Iroi, nie obrażamy się na brata - odparł z delikatnym uśmiechem i nachylił się troszkę w jego stronę. - Po prostu dotykaj... Zdejmij mi najpierw kurtkę i koszulkę.

Chłopak westchnął i spojrzał na brata smutno. Wyglądał niczym zbity szczeniak.
- Przepraszam... Denerwuję się. Nie wiem co mam robić, a ty nie dałeś mi żadnych wskazówek - powiedział cicho, po czym wstał z podłogi. Złączył nogi brata razem, po czym wpakował się bratu okrakiem na kolana, tuląc go za szyję.
- Przepraszam, poprawię się - powiedział cicho, całując go w policzek. Potem, niepewnie, schodził pocałunkami na szyję starszego. Powoli sięgnął rękoma do jego kurtki i zsunął ją delikatnie z ramion brata. Niepewnie wsunął dłonie pod bluzkę starszego, całując go delikatnie po szyi. Zadrżał lekko, dotykając skóry na jego brzuchu.
- T..Tak dobrze? - zapytał cichutko, niemal niedosłyszalnie.