Gabinet prof. Heiwa

Wampir klną w myślach, wściekły i rozżalony. Dyrektor nawet nie chciał słuchać wyjaśnień, co jeszcze bardziej rozwścieczyło wampira.
A teraz wspinał się po wierzy sprawnie, gramoląc się do okna smoka. I mimo, że wcześniej śmieszył go każdy przejaw romantyzmu, nie zauważał ironii sytuacji.
Złapał się parapetu i sprawnie wskoczył do gabinetu byłego już nauczyciela. Był świadomy, że ten może być na niego wściekły, ale chciał go jeszcze zobaczyć.
Co dziwne, ani razu nie pomyślał, że wyjazd Tama jest równoznaczny z zaprzestaniem żywienia się jego krwią, co równa się śmiercią wampira.

Administrator

Tamashi obrócił się w stronę okna, słysząc coś. Mimo wszystko, poczuł radość na widok swojego wampirka. Wrzucił do walizki koszulę, którą aktualnie miał w ręku i podszedł do okna, po chwili przywierając torsem do klatki piersiowej chłopaka. Przycisnął go do siebie, obejmując ciasno jego szyję.

Wampir zamrugał, mimo wszystko nie spodziewając się tak miłego przywitania. Objął mężczyznę mocno w pasie, wtulając się weń. Nie wiedział, czy powinien coś powiedzieć, ani jakich słów użyć, jeśli już miał by się odezwać. Wtulił więc głowę w jego szyję, głaszcząc dłońmi jego plecy i włosy.

Administrator

Tamashi zamknął oczy i wziął głęboki oddech. Nie wiedział, jak się zachować. Chciał jakoś cofnąć to wszystko, zmusić tego małego bachora do milczenia, uciszyć go. Nie chciał odchodzić z wieży. Nie chodziło nawet o posadę, jaką tu dostał. Wszędzie będzie mógł przecież znaleźć taką pracę pracę. Chodziło o miejsce, o ludzi. O Shanae.

-Nie pilnują cię? - zapytał tylko, na powrót rozwierając powieki i wpatrując się w czarną noc.

- Próbowali - mruknął tylko, nie puszczając starszego. Jego oczy lśniły lekko w półmroku, gdy odsunął lekko głowę, by spojrzeć smokowi w twarz. Nie wiedział, co jeszcze powiedzieć. Jak się "pożegnać".
- Dokąd pójdziesz? - zapytał cicho, niepewny czy powinien, czy może o to pytać.

Administrator

Tamashi westchnął i popatrzył na Shanae z nieodgadnionym wyrazem.

-Pewnie do rodzinnego domu - powiedział. - Ale nie na długo - dodał po chwili i spojrzał na chłopaka z nową mocą. - Nie pozwolę im zabrać cię ode mnie.

- Co zamierzasz? - zapytał, patrząc na niego z pewnego rodzaju fascynacją. Z drugiej strony poczuł gwałtowny sprzeciw wewnątrz siebie, czując się "przywłaszczony". Jednak nie przeszkadzało mu to w dalszej zabawie włosami starszego, których kosmyk miał nadal w fiolce powieszonej na szyi.

Administrator

Tamashi odwrócił wzrok i mrugnął kilka razy.

-Jeszcze nie wiem - powiedział zgodnie z prawdą. - Ale nie zostawię tak tego. Nikt nie pozwolił nam się wytłumaczyć, skazując cię tym samym na śmierć. Nie dopuszczę do tego.

Słyszał pewność w swoim głosie i przestraszył się tego. Pogubił się, czy walczy o swoją własność, czy po prostu o Shanae.

Wampir na chwilę spuścił wzrok, przełykając ślinę.
- Każdy kiedyś umiera - mruknął cicho, choć musiał przyznać, że słowa smoka sprawiły, iż zrobiło mu się ciepło w środku.
- I... Wplątanie się w kłopoty większe niż teraz może ci zaszkodzić. Bardzo - powiedział powoli, próbując samego siebie przekonać, że ma rację. Jego ciało jednak dawało wyraźne sygnały, że mimo wszystko boi się, ukazując to w mimowolnym wtuleniu się w smoka bardziej, niczt\ym przy szukaniu poczucia bezpieczeństwa.

Administrator

Tamashi odsunął chłopaka na odległość ramion, patrząc na niego przenikliwie.

-Słuchaj - powiedział. - Nie wiem, czemu to wszystko robię. Nie wiem, czemu nie zostawię cię w cholerę i po prostu nie znajdę innej pracy. Nie rozumiem siebie i to mnie przeraża.

Cofnął się o kilka kroków, odwracając się po chwili do kufra. Wrzuciłem do niego niedbale rzeczy, które leżały na łóżku, gotowe do spakowania.

- Jesteś smokiem. Posiadłeś mnie. Twoja natura upiera się teraz, że należę do ciebie i nikt nie ma prawa ci mnie odebrać - powiedział powoli, udając, że dla niego to wystarczające wyjaśnienie. Przysunął się do niego i objął go od tyłu.
- Będę mógł cię odwiedzić w twoim domu jakoś niedługo? - zapytał, głaszcząc go po torsie.

Administrator

Smok położył dłonie na dłoniach wampira, opierając głowę na jego ramieniu. Choć Shanae był o wiele niższy, Tamashiemu było dość wygodnie.

-To chyba oczywiste, że musimy się spotykać - odparł, przyciskając jego ręce do swojego brzucha.

Uśmiechnął się kącikiem ust, przymykając oczy. Pocałował go lekko w policzek, zaciskając palce na jego koszuli.
- Napisz mi, jeśli będziesz się wybierał gdzieś... - mruknął cicho, w duchu uśmiechając się w duchu z tak dramatycznych wypowiedzi. Ale musiał pytać, chciał mieć przynajmniej złudzenie, że będą mieli kontakt.

Administrator

-Oczywiście - powiedział, zastanawiając się, ile czasu im pozostało.

Odpowiedź przyszła sama, w postaci krzyku z korytarza.

-Dziesięć minut - wrzasnął jeden z mężczyzn stojących za drzwiami.

Tamashi westchnął i obrócił się przodem do wampira. Ułożył dłoń na jego policzku i pogłaskał go w czułym geście. Po chwili położył dłonie na jego ramionach i posadził go na posłaniu.
Odwrócił się do kufra i kontynuował pakowanie.
Po kilku minutach walizka była dopięta, a on gotowy do wyjścia. Zamiast tego, usiadł jednak obok swojego Shanae i złapał go za dłoń.

-Chciałbym, abyś porządnie się teraz napił - odparł. - Mogę być słaby, jakoś dam radę, ale proszę cię, pij tyle, aby było ci niedobrze. Nie wiem, za ile się spotkamy.

Shanae przełknął ślinę, patrząc na niego.
- Szyja? - zapytał cichutko, nie wiedząc, gdzie ma ugryźć starszego. Przysunął się do niego, przesuwając dłonią p jego ramieniu. Przechylił się i pocałował go powoli i czule.