Biblioteka Dolna

Dom Jednorożca

Cale trzecie piętro przeznaczone jest dla jednej z dwóch części biblioteki. Setki tysięcy ksiąg magicznych ułożonych jest nie tylko na półkach wysokich na przeszło cztery metry regałów, ale też piętrzą się na podłodze i stołach.
Na środku znajduje się zaokrąglone nieco biurko bibliotekarza oraz jego fotel. Tu miejsce ma centrum dowodzenia oraz cała dokumentacja na temat wypożyczonych książek.

Pod jedną ze ścian jest kącik przeznaczony na czytelnie. Kilka stołów i krzeseł oraz świece mają pomóc uczniom w czytaniu oraz nauce. Kilka metrów dalej znajduje się półka z maleńkimi szufladkami - to indeks, zawierający spis książek.
Na drugie piętro biblioteki można dojść wąskimi i stromymi schodkami(częściowo zagruzowanymi książkami) bezpośrednio z biblioteki lub też korzystając z głównych schodów wieży.

Dom Bazyliszka

Przesunął powoli palcami po grzbietach ksiąg, z opanowanym zaciekawieniem czytając ich tytuły. Mało obchodziła go późna godzina... Nie mógł zasnąć, więc chciał się zająć czymś pożytecznym, a czytanie ksiąg kiedyś się może przydać. W końcu wybrał sobie jakieś opasłe tomisko i podszedł do jednego ze stołów. Usiadł na krześle, od niechcenia przewracając okładkę wybranej księgi. Zmrużył oczy, wodząc z umiarkowanym zainteresowaniem po tekście, nieco zirytowany migoczącym światłem świec.

Dom Jednorożca

Z lekkim ociąganiem wszedł do biblioteki, zamykając za sobą po cichu drzwi. Przez chwilę stał, nasłuchując. Było już ciemno i zimno, ubrał więc gruby sweter, by nie zmarznąć.
Choć kochał Krąg ponad wszystko, życie było tu paskudnie nudne. Szczególnie dla niego. Brakowało mu lekcji psioniki, które ostatnio się nie odbywały.
Przez to snuł się jak duch po całej wieży, po kolei wchodząc na każde piętro, jakby to miało cokolwiek zmienić.

W końcu ruszył się z miejsca, asekuracyjnie wysuwając lekko rękę przed siebie. Doskonale pamiętał, jak ostatnim razem wpadł na stół przez swoją uwagę. Nie może pozwolić, by znów mu się to przytrafiło.

Dom Bazyliszka

Drgnął, odrywając spojrzenie od księgi. Wyprostował się, patrząc w stronę, z której - jak mu się wydawało - dochodziło go jakby szuranie.
- Nie łatwiej jest zapalić sobie świecę? - rzucił neutralnym tonem w ciemność, unosząc lekko brew. Zastukał paznokciami w blat stołu, czekając aż intruz wejdzie w migoczący krąg światła, który dawała jedna jedyna zapalona świeca przy zajmowanym przez Neige stoliku.

Dom Jednorożca

Drgnął, odrobinę zaskoczony pytaniem, które dobiegło gdzieś... z boku. Przez chwilę milczał, tylko po to, by w końcu ruszyć niespiesznie w kierunku głosu.
- Myślę, że świece i tak niewiele by mi pomogły - odpowiedział, nieświadomie ukazując się chłopakowi w świetle, kiedy zbliżył się do stolika.

Swoje niewidzące oczy skierowane miał nieco ponad niego, jakby nieobecnie wpatrzone w ścianę. Przygryzł lekko wargę, uśmiechając się przyjaźnie.
- Jestem Je'nestur.

Dom Bazyliszka

Automatycznie spiął się, przyjmując pozę zdystansowanego arystokraty. Przyjrzał się nowo przybyłemu z niewielką dozą zaciekawienia.
- Neige, miło mi cię poznać - odpowiedział uprzejmie. Przysunął nogą drugie krzesło do stolika, który zajmował.
- Może usiądziesz? Krzesło jest na wprost ciebie, mały krok wystarczy, byś dotknął oparcia - powiedział spokojnie. Nie chciał urazić chłopaka, ale wolał też uniknąć ewentualnego kontaktu fizycznego... Jak zawsze zresztą.

Dom Jednorożca

Zmarszczył niezauważalnie brwi, czując, jak wzrasta w nim irytacja. Czy za każdym razem każdy musi się z niego wyśmiewać? Być może był przewrażliwiony, ale... westchnął cicho i podszedł do krzesła.
- Dziękuję - mruknął nieco markotnie i usiadł przy stole. Tak bardzo denerwował go brak wzroku. Przez to stawał się jeszcze większym dziwadłem, niż już był. - Czytasz?

Dom Bazyliszka

- Wybacz, jeśli cię uraziłem. A co do twojego pytania, bardziej przeglądam niż czytam... Nie mogę znaleźć nic ciekawego, będąc szczerym - odparł, znów patrząc na księgę. Przesunął delikatnie palcami po jej stronach, po czym zamknął ją gwałtownie. Odchylił się na krześle, zerkając na Je'nestur. Przymknął oczy z myślą, że przecież raczej nie zostanie złapany w tak nietaktownej i mało dostojnej pozie.
- Cierpisz na bezsenność czy tylko dziś taki wypad Ci się zdarzył? - zapytał, odprężając się trochę. Może nie było to miłe z jego strony, ale dzięki braku wzroku towarzysza czół się swobodniej... Nie musiał przynajmniej utrzymywać na twarzy uprzejmego uśmieszku.

Dom Jednorożca

Machnął nieco lekceważąco dłonią i oparł się wygodnie o stół.
- Cierpię na chorobę nudy. Niestety, kiedy słońce zachodzi, zazwyczaj nie mam już co robić. W dzień mogę przysłuchiwać się rozmowom, muzyce, leżeć na słońcu... - westchnął zrezygnowany.

Noc zawsze kojarzyła mu się z czymś gorszym, już od najwcześniejszych lat. Kiedy wszystko cichło, brak wzroku był jeszcze bardziej odczuwalny. Pomijając te chwile z Nauczycielem, który wtedy zawsze opowiadał mu opowieści najsłynniejszych bardów lub po prostu grał do snu...

Dom Bazyliszka

- Dzień... istny bal przebierańców. Gdzie się nie obejrzysz napotykasz uprzejme uśmiechy, które wykrzywiają się nienawistnie, gdy tylko odwrócisz wzrok... Zwodnicza grzeczność, fałszywe miraże, pełne obłudy istoty. Nie pozostaje nic innego jak tylko przybrać swoją własną maskę i ruszyć w tan, do taktu melodii ogólnego zakłamania - powiedział trochę ciszej, zamykając oczy. Nagle roześmiał się trochę cynicznie.
- Albo to ja jestem trochę... przewrażliwiony - otworzył oczy i spojrzał na swojego towarzysza.
- Lubisz muzykę? - zmienił uprzejmie "temat".

Dom Jednorożca

Uśmiechnął się delikatnie, przymykając powieki.
- Uwierz, że bardzo dokładnie doświadczyłem tego teatru, o którym mówisz. Ale... - przerwał, milknąc. Neige był dość miły, jednak skoro mówił o udawaniu... skąd można mieć pewność, że właśnie nie gra teraz uprzejmości? Ot tak.

- Uwielbiam - odpowiedział po chwili, promieniejąc na samo wspomnienie. Jego Nauczyciel nigdy nie był w stanie nauczyć go czegokolwiek. Tak już chyba jest, że pół-czorty pozbawione są tych pięknych talentów. - Sam niestety nie gram, ale doceniam twórczość innych... och, poza tym, jestem przecież w Domie Jednorożca. A ty? Lubisz muzykę?

Dom Bazyliszka

- Od kiedy tu jestem nią żyję, więc odpowiedź jest prosta... Owszem, lubię, jest mi bardzo bliska - powiedział, przeciągając się lekko. Spojrzał na świecę i skrzywił się lekko. Wyciągnął rękę po następną, zapalając ją od końcówki jej poprzedniczki. Postawił ją na poprzednie miejsce, wbijając wzrok w migoczący płomyk.

Dom Jednorożca

- Zapaliłeś kolejną świecę... - uśmiechnął się lekko i wyciągnął rękę, by móc bardziej poczuć ciepło ognia. Tak dobrze, że nawet nocą można czuć choć namiastkę słońca.
- Więc... jesteś muzykiem? - obrócił w jego kierunku głowę, a głosem zdradzał szczere zainteresowanie. - Nigdy nie słyszałem twego głosu w dormitorium...

Dom Bazyliszka

- Mogę zapalić jeszcze kilka, jeśli chcesz - powiedział, również odwracając głowę w jego stronę.
- Ja... Staram się śpiewać tylko w klasie, żeby nikomu nie przeszkadzać. W końcu nawet jeśli się robi to, co się kocha trzeba mieć na uwadze, że nie wszyscy to podzielają... - pokręcił głową, opierając się łokciami o stół.

Dom Jednorożca

- Ale przecież u nas wszyscy kochają sztukę! - odpowiedział z oburzeniem, jakby pomysł braku sympatii do muzyki był czymś absurdalnym. I w istocie tak właśnie było. Nie rozumiał, jak ktoś mógł nie miłować chociażby muzyki.
Przysunął się odrobinkę bliżej do świec, czując przyjemne, przyjazne ciepło. Miał tylko nadzieję, że nikt nie nakryje ich na zapalaniu takiej ilości świec w bibliotece. To byłby czyn karygodny.
- Zapalisz więcej?