Shanae Zankoku & Tamashi no Heiwa [Zakończone]

Administrator

Tamashi nie mógł powstrzymać uśmiechu pełnego triumfu po obserwacji czorta. Obserwował Shanae i uśmiechał się. Postanowił nie przejmować się tymi sześcioma latami, bez sensu byłoby teraz użalanie się nad swoją głupotą. Musiał po prostu nadrobić ten czas.

~~~

- Tameari, leć się umyć - powiedział do syna, gdy byli już w domu i przeczesał jego fioletowe włoski.

Wampir pobiegł na górę, cały zadowolony, a smok skierował wzrok na Shana. Wyciągnął rękę i ścisnął czule jego ramię, wpatrując się w niego z miłością.

- Przepraszam - poruszył wargami, nie wydając z siebie żadnego dźwięku i przysunął się do kochanka, przyciskając go do siebie mocno.

Wampir zamrugał, nieruchomiejąc. No dobrze, teraz nie rozumiał już nic. Przez głowę przeleciała mu myśl, że może smok ma jakieś półroczne napady czułości i warto z nich skorzystać. Objął go niepewnie rękoma, przytulając się do niego. Prawda była taka, że bał się. Jeśli Tamashi znów da mu nadzieję, a potem wszystko wróci do "takiego" stanu... Nie był pewny, czy zdoła to wytrzymać po raz kolejny.

Musnął ustami policzek smoka, postanawiając na razie nacieszyć się uwagą partnera.

Administrator

Smokn trwał chwilę w bezruchu, przysłuchując się oddechowi Shanae. Pocałował go w głowę.

- Gdy zobaczyłem cię tam, rumieniącego się do czorta, zawstydzonego tym niewielkim gestem, jaki wykonał, pomyślałem, że naprawdę dobrze do siebie pasujecie... Byłem przygnębiony tym, jak długo nie obdarowywałem cię takimi drobnostkami, nie okazywałem czułości. Bo przecież przez sześć lat dotykałem cię tak, jakbym miał taką powinność. A równocześnie wezbrał we mnie gniew, jakiego długo już nie odczuwałem, miałem ochotę zabić go tam na twoich i Tameariego oczach, pokazać mu, że nie może sobie pozwalać na tak dużo. Że nie może sobie pozwalać na nic.

Zsunął jedną z rąk na kręgosłup chłopaka i wtulił się w niego mocno.

- Bo to, co było między nami da się odbudować, prawda?

Wampir patrzył w ścianę naprzeciwko szeroko otwartymi oczami. Nie spodziewał się takiego wyznania. Wciągnął głęboko powietrze, czując się tak, jakby miał się zaraz popłakać. Wsunął palce we włosy kochanka, głaszcząc go delikatnie i oparł czoło o jego głowę.
- Oczywiście, że się da - powiedział cichym, miękkim tonem pełnym uczucia. Cholera, jak bardzo mu tego brakowało. Zamknął oczy, wdychając zapach włosów smoka i czując, jak jego ciało powoli rozluźnia się w jego uścisku.
- Oczywiście, że się da... - powtórzył szeptem.

Administrator

Tamashi trwał tak chwilę, czerpiąc jak najwięcej z ich bliskości, po czym pocałował Shanae w ucho. Odsunął się na długość ramiona i nachylił z powrotem, składając na jego ustach mokry pocałunek.
Po jego ciele przeszło stado dreszczy. Ile to już czasu minęło odkąd całowali się w ten sposób?

- Tatoo... - Tameari znalazł się nagle na schodach, owinięty w biały ręczniczek. - Ciepła woda... - Rozchmurzył się na widok rodziców i zbiegł do nich prędko, wtulając się w ich nogi.

[Zakończone]