Plac ćwiczebny

Dom Bazyliszka

Chiara uśmiechnął się, gdy usłyszał z ust tego chłopaka słowo "ćwierka".

Przytaknął, zgadzając się z nim w stu procentach. Mało kto rozumiał go tak dobrze. Niewielu ludziom pozwalał w takim stopniu do siebie "dojść". Zaczął się więc zastanawiać, co go do tego zmusiło. Patrzył na spokojną twarz chłopaka i próbował to zrozumieć.

Dom Bazyliszka

Leżał spokojnie, pozwalając spokojnie, by mu się przyglądał. Uśmiechnął się delikatnie, gdy podmuch lekkiego wiatru musnął jego twarz. Zwilżył językiem usta, po czym powiedział cichutko:
- Ale ciepło jest w porządku.
Otworzył oczy i spojrzał na niego.

Dom Bazyliszka

-Ciepło owszem, ale nie upał.- odpowiedział, śmiało oddając spojrzenie chłopaka.

Przez cały ten czas patrzył mu prosto w oczy, pomijając kilka chwil, kiedy rzucał spojrzeniem na wargi srebrnowłosego.

Dom Bazyliszka

- Nie, upał nie... Ciepło, a gorąco to co innego - odparł, znów delikatnie oblizując usta. Bezwiednie spojrzał na towarzysza spod długich rzęs, co nadało jego spojrzeniu jakby uwodzicielskiego wyrazu. Uśmiechnął się do niego lekko.
- Chociaż... Słońca nie za bardzo lubię.

Dom Bazyliszka

-Wreszcie znalazłem kogoś, kto mnie rozumie.- odparł Chiara, taksując teraz całą sylwetkę chłopaka.- Lubisz kolczyki?- zapytał po chwili, gdy zauważył, że chłopak ma przebite uszy.- Ja uwielbiam, lecz tylko srebrne. Złoto, jako biżuteria mnie odrzuca.

Dom Bazyliszka

- Złotą biżuterię noszą tylko osoby próżne - odparł. Podniósł rękę, zaczynając bawić się kolczykami w prawym uchu.
- Chciałbym zrobić sobie jeszcze kilka, ale... Moja rodzina chyba więcej nie zniesie. Zresztą i tak będę musiał je zdjąć - mruknął. Przyglądał mu się, jednocześnie dziwnie czując się pod jego wzrokiem.

Dom Bazyliszka

-Obchodzi cię rodzina?- zapytał.- To dziwne, że obchodzi cię, co myślą o twoim wyglądzie. Rozumiem moce... Ale kolczyki?

Nie mógł tego pojąć. Zawsze liczyło się dla niego zdanie ojca, jednak nigdy nie miał on nic do gadania w kwestii ubioru chłopaka. Nie wtrącał się w to po prostu. Niezależnie, jak Chiara się nosił, nie wpływało to na jego moc.

Dom Bazyliszka

Pokręcił głową.
- Nie przystoi mi nosić aż tyle kolczyków. Tak samo jak nie przystoi mi leżeć na trawie - odparł, po czym znów spojrzał w niebo.
- Wystarczający zawód sprawiłem swojej rodzinie nie idąc ścieżką magii żywiołów. Po za tym, muszę kontynuować tradycję, chociaż nie jestem pewny, czy mi na to pozwolą ze względu na mój... talent - powiedział spokojnie, patrząc w niebo. Przez chwilę milczał, po czym znów spojrzał na niego.
- Wybacz, że cię tym zanudzam. Nie wiem, co mnie napadło.

Dom Bazyliszka

-W porządku.- odparł chłopak, patrząc na srebrnowłosego z zaciekawieniem.- Jaki talent?- zapytał po chwili.- W mojej rodzinie zawsze można było robić, co się chciało. Mogę mieć kolczyków ile wlezie, mogę chodzić w fartuszkach lub zmienić płeć. Ważne jest tylko to, abym był skuteczną maszyną do zabijania

I znowu się rozgadałem.- przyznał w myślach i westchnął cicho.

Dom Bazyliszka

- Minstrel - mruknął, odwracając wzrok na pytanie o talent. Znów na niego spojrzał, gdy ten się "rozgadał". Uśmiechnął się delikatnie.
- W moim domu panuje wiele zasad, których trzeba przestrzegać... Dotyczą nie tylko talentów, ale też wyglądu, sposobu mówienia, chodzenia, zachowania. Wszystkiego - ostatnie słowo westchnął cicho. Pokręcił głową, po czym znów na niego spojrzał.
- Nienawidzę tego. Czasem mam ochotę ich wszystkich pozabijać - powiedział cichutko, sam nie wiedząc czemu dzieli się z nim tą myślą.

Dom Bazyliszka

Uśmiechnął się zadziornie i podpełzł bliżej chłopaka.

-Śpiewasz?- zapytał, nadal się uśmiechając.- Współczucia.- dodał.- A co do "pozabijania", jeśli chcesz, możesz mnie wykorzystać.

Rozbawił go talent Neige. Chłopak zdecydowanie nie wyglądał na kogoś, kto stworzony jest, aby podśpiewywać ptakom i rusałkom. Anieli zachichotał więc cicho, zakrywając usta dłonią. Gdy zorientował się, co zrobił, natychmiast spoważniał, przeklinając swoje zachowanie w duchu.

Dom Bazyliszka

Zmrużył gwałtownie oczy.
- Nie lekceważ innych, bo kiedyś to cię zgubi - powiedział chłodno, nagle z jakimś dystansem. Czuł się urażony... Nagle uniósł się i nim Chiara się zorientował, już siedział mu na biodrach, trzymając mu nadgarstki nad głową. Pochylił się nad nim, tak, że ten czuł jego ciepły oddech na ustach. Kosmyki włosów Neige lekko muskały twarz starszego.
- A jeśli zdecyduję się ich pozabijać, zrobię to sam - powiedział cichym, mrocznie drapieżnym tonem. Po czym puścił go, prostując się. Przez chwilę wahał się przed zejściem ze starszego.
Nie poznawał sam siebie. Skąd w nim tyle mroku, śmiałości? Czemu nie odrzucał go dotyk towarzysza? Nie wiedział...

Dom Bazyliszka

Chiara zszokowany, całkowicie nie wiedział co robić. Gdy jednak chłopak wyprostował się, nie trzymając mu już rąk, Anieli przeturlał się z nim tak, że teraz on był na górze. Nachylił się nad chłopakiem dokładnie tak samo jak tamten przed chwilą.

-Może i mnie zgubi. Kto wie.- odparł, nadal będąc w tej samej pozycji.- Jak zamierzasz ich pokonać?- zapytał, choć nie miał zamiaru być nieprzyjemny i pruderyjny.- Śpiewając?

Dom Bazyliszka

Zmarszczył lekko brwi, gdy Chiara ich przekręcił. Powiercił się pod nim lekko.
- Umiem posługiwać się bronią białą - przypomniał. Bezwiednie zwilżył wargi językiem, patrząc mu cały czas w oczy. Poruszył lekko rękami, również mimowolnie.

Dom Bazyliszka

-No rzeczywiście.- odparł Chiara, nadal pozostając jednak w niezmienionej pozycji.- Na pewno dasz rade całej rodzinie.

Przysunął do chłopaka głowę, prawie stykając się z nim nosami. Nie wiedział czemu, ale zaczęła irytować go pewność siebie chłopaka.

-Ale proszę, droga wolna.- dodał.