Stajnia

Nauczyciele

Shun zerwał się na równe nogi, odpychając się od ściany.

To nie mogło się zdarzyć. To nie było możliwe. Nie mógł przez taką głupotę i naiwność stracić osoby, która była dla niego najważniejsza w życiu.

-Victor!- krzyknął chrapliwie, biegnąc za ukochanym.- Victor...

Dom Smoka

Usłyszał za sobą wołanie nauczyciela, ale to sprawiło, że jeszcze bardziej przyśpieszył. Nie miał ochoty wysłuchiwać wyjaśnień, teraz pragnął samotności. Żadnego towarzystwa. A już na pewno nie tej jednej osoby.

Poczuł drobne kropelki deszczu na twarzy i ramionach. No tak, zaraz się okaże, że cały świat jest przeciwko niemu... Wcale by go to nie zdziwiło.

Nauczyciele

-Victor, błagam...!- wołał nauczyciel, biegnąc za wampirem.- Pozwól mi...

Sam nie wiedział czy dobrze by było powiedzieć "wytłumaczyć"...

-Wysłuchaj mnie, proszę!

Zapał go za przegub dłoni, modląc się, aby się nie wyrwał.

-Tylko mnie wysłuchaj...- zajęczał, obracając go do siebie przodem.

Dom Smoka

Jęknął cicho, czując jego dotyk na nadgarstku. Poczuł, jak obraca go on w swoją stronę, ale zamknął oczy, by na niego nie patrzeć. Odwrócił twarz w bok, starając się nie wybuchnąć.

- Nie chcę cię słuchać. - Wysapał po chwili. Próbował wyrwać dłoń z uścisku, ale był zbyt rozchwiany emocjonalnie, by móc zebrać siły. - Puść mnie.

Nauczyciele

-Nie.- powiedział stanowczo.- Nie wypuszczę cię!

Patrzył na oblicze Victora, nie za bardzo kontaktując z resztą świata. Żałował każdej sekundy spędzonej z elfem. Każdego ruchu przy nim wykonanego, każdego oddechu. Nienawidził siebie za to, że dał się zwieść jego przyjaznemu nastawieniu. Nienawidził siebie za to, że doskonale zdawał sobie sprawę, że nie jest wart Victora, a mimo to, tak strasznie bał się go wypuścić.

Dom Smoka

- Puszczaj! - Zawołał, machając mocniej dłonią. Wciąż zaciskał powieki, zbyt przerażony tym, co mogłoby się stać, gdyby je otworzył. - Miałeś rację, nie pasujemy do siebie!

W końcu udało mu się wyrwać z uścisku. Błyskawicznie się odwrócił i zaczął biec. Czuł coraz większe krople deszczu na twarzy. A przynajmniej miał taką nadzieję, że to deszcz.

Nauczyciele

Shun drgnął na słowa wampira. Patrzył chwilę na jego oddalającą się w zastraszającym tempie sylwetkę.

-Tak...- szepnął- Tak będzie dla ciebie lepiej...

Ukrył twarz w dłoniach, opadając na kolana. spojrzał na znikającą sylwetkę ukochanego i coś ponownie w nim drgnęło.

Zerwał się na równe nogi. W błyskawicznym tempie rozłożył skrzydła, rozdzierając ubranie i ze świstem wzbił się w powietrze. Dogonił Victora szybko, zagradzając mu drogę ciałem. Złapał go za ramiona.

-Victor, proszę, stój.

Dom Smoka

Idąc przed siebie, nie słysząc za sobą kroków nauczyciela, uwierzył przez chwilę, że ten już go nie dogoni. Nie wiedzieć czemu, poczuł się jeszcze gorzej. Ale przecież tego chciał, aby mężczyzna zostawił go w spokoju, aby go nie gonił i nie próbował mu niczego tłumaczyć...

Podskoczył w miejscu, widząc sylwetkę niebianina, pojawiającą się tuż przed nim. Z wrażenia mało nie upadł na ziemię, uratowały go obejmujące ramiona ciemnowłosego.

Rzucił mu spojrzenie pełne bólu, po czym odwrócił wzrok.

- Czego jeszcze chcesz?... Wszystko już jest jasne... Daj mi spokój.

Nauczyciele

Widząc wzrok chłopaka, poczuł taki ból, jakby ktoś kroił mu serce tępą żyletką.

-Nie zrobię tego.- powiedział.- Kocham cię i nie zrobię tego. Nic nie jest jasne... Chcę wytłumaczyć...

Wzmocnił uścisk na wampirzych ramionach i jęknął. Nie tak miało być...

Dom Smoka

Victor zamarł, wytrzeszczając oczy przed siebie. Oddychał szybko, odczuwając zbyt wiele sprzecznych emocji jak na jedną, krótką chwilę. Ciężko mu było ogarnąć to wszystko, co się wokół niego działo.

- Nie gadaj głupot... Jestem dla ciebie nic nie znaczącą osobą, zwykłym uczniem... Mógłbyś mieć każdego, co zresztą sam udowadniasz! Nie myśl, że uwierzę, że zależy ci na kimś tak nieistotnym jak ja... Och, byłem taki głupi...

Wciąż zaciskał pięści, mając nadzieję, że ciemnowłosy w końcu go puści.

Nauczyciele

-Nie.- odpowiedział szybko, zamykając oczy.- To ja byłem głupi. To ja zawiniłem. To ja jestem nic nie wart!

Tak bardzo pragnął to odwrócić... Te kilka minut, które tak skrzywdziły chłopaka stojącego przed nim... Tak właściwie, to pragnął odwrócić cały miesiąc. Pomysł pracowania w tej szkole, zapoznanie Victora... Nie dlatego, że żałował, lecz dlatego, że doskonale zdawał sobie sprawę, że chłopakowi lepiej byłoby bez niego.

Dom Smoka

- Nie... Po prostu jesteśmy inni. Ty przynajmniej jesteś... szczery. Więc bądź szczery do samego końca i nie próbuj mi niczego wmawiać. I puść mnie... Proszę.

Ukrył twarz w dłoniach, zdając sobie sprawę, że z jego oczu toczą się łzy. Zacisnął zęby. Czemu był tak cholernie czuły i wrażliwy na wszystko... Nie cierpiał tego w sobie. Chciał zgrywać twardego do końca tej pogawędki, ale już wiedział, że mu się nie uda. Tak bardzo chciał oszczędzić mężczyźnie swojego żałosnego widoku... Ale łzy nie chciały przestać płynąć.

Postanowił udawać, że to deszcz.

Nauczyciele

Cicha prośba bruneta osłabiła go jeszcze bardziej niż wcześniejsze krzyki. Gdy zobaczył płacz Victora, cofnął się o pół kroku i szybko nabrał powietrza.

Wyciągnął dłoń, aby pogłaskać go po policzku, lecz zacisnął ją w pięść i cofnął, kładąc wzdłuż ciała.

-Tak, masz rację.- przyznał cicho, cofając się ponownie.

Natrafił na konar i zsunął się po nim, raniąc skrzydła i plecy. Ukrył twarz w kolanach, podkulając je pod siebie.

Dom Smoka

Próbował otrzeć twarz i powstrzymać dalsze łzy, ale jego ciało zupełnie nie wydawało się go słuchać. Nie umiał już dłużej powstrzymywać emocji na wodzy. Upadł na ziemię, klękając na kolanach.

- Dlaczego to zrobiłeś... Czy było ci ze mną... źle...?

Wiedział, że jeszcze bardziej się pogrąża, ale nic nie umiał na to poradzić. Czuł się jak małe, zagubione we mgle dziecko.

Nauczyciele

Shun już miał otworzyć usta, aby zacząć się tłumaczyć, jednak zrezygnował, zdając sobie z czegoś sprawę.

Prędzej, czy później znowu skrzywdzi Victora. Nie było sensu usprawiedliwiać swoich win, doskonale wiedząc, że będą następne.

Zacisnął powieki, wargi i dłonie i wyrzucił z siebie jednym tchem.

-Byłeś tylko kolejną zabawką. Ten elf to następna. Tak na prawdę nic dla mnie nie znaczycie. Przykro mi, że sprawiłem ci taki zawód, jednak masz rację, jesteśmy inni i nie pasujemy do siebie.